De Oorsprong

BEHIND dE BAKLAP 01

In Behind de Baklap vertel ik, Tom Elswijk, je alles over het ontwerpproces achter de Baklap Drive-in Shows. Dit twee jaar durende project zit bomvol met belangrijke lessen en anekdotes. Daarnaast deel ik in deze blog de foto’s, video’s en schetsen die we gemaakt hebben ter ondersteuning van het project.

Laten we allereerst beginnen bij het moment waarop het idee ontstond.

__________________________________________

Het was een regenachtige nacht in Februari 2020.

Volledig afgemat sloot ik, Tom Elswijk, de geleende auto van een goede vriend af. Ik stond in Tongelre, met drie grote tassen vol apparatuur en props, voor het huis van deze vriend. Het plan was om de autosleutel in de brievenbus te gooien, de drie tassen strategisch op mijn rode brommertje te plaatsen en terug naar mijn huisje in Stratum te scheuren om eindelijk te kunnen gaan slapen. Ik kwam zojuist van de filmset van een videoclip voor de band ‘An Evening With Knives’ die ik had geregisseerd. ‘Als regisseur ben je de eerste die op set verschijnt en de laatste die van de set verdwijnt’, was een spreuk uit de filmwereld waar ik mezelf op dit soort momenten extra bewust van werd. Later heb ik me laten vertellen dat deze spreuk eigenlijk over de uitvoerend producent ging.

Op het moment dat ik mijn brommer sleutel in het contact stopte zag ik het; De tankdop van mijn brommer was verdwenen.

Ik rammelde aan de brommer om te horen of er benzine in de brommer zat, maar tevergeefs. Ook toen ik een stokje in de tank stook, bleek die nog geheel droog terug uit het gat te verschijnen. ‘Shit.’ Betekende dit dat ik helemaal terug naar Stratum zou moeten lopen met die tassen vol dure apparatuur?

Het begon te regenen. Schuilend onder een richeltje besloot ik de enige persoon te bellen die mij in deze situatie nog kon helpen. De enige persoon die om vier uur ‘s nachts op een zondag nog paraat staat: Ivo Jansen van Ivotax. Ik had hem leren kennen op de set van mijn eerste korte film ‘Ons Joske’. Deze film eindigde met een stunt, waarbij het hoofdpersonage Joske aangereden werd door een taxi en als gevolg 3 meter de lucht in vloog met een volgescheten broek. Ivo had de taxi geleverd en de stunt uitgevoerd. Hij had het destijds fantastisch gevonden om een keer zelf op de filmset te staan, en had klaarblijkelijk genoten van de mensen die hij had leren kennen tijdens de filmpremière. Daar herinnerde hij mij 20 minuten later weer aan toen ik eindelijk bij hem in de taxi stapte.

Tijdens dit korte ritje ontstond het idee.
“Kunnen we samen niet eens een film maken?”

De daaropvolgende maanden begon ik na te denken over een passend concept, hoewel ik de opdracht nog niet helemaal begreep. Samen met Dylan Greene zat ik te brainstormen over ideeën toen ik Ivo opbelde voor verheldering. Wat wilde hij precies? Een commercial? Een grappige sketch?
Nee. Hij liet me vrij te bedenken wat ik wilde. Hij hield van actie: Transporter, James Bond, et cetera. We zouden zijn taxi’s kunnen gebruiken. Dat was in principe de opdrachtomschrijving.
Ik bedacht een drietal concepten, inbegrepen met een ruwe schatting van de kosten per concept. Een paar weken later koos Ivo voor het duurste concept: een korte film over een achtervolging als gevolg van een diefstal.

Wat we allebei niet wisten was dat dit avontuur ons de volgende twee jaar door de COVID-pandemie zou slepen.